Мнения других авторов

Все материалы рубрики «Мнение»



Мнение

Галіна Каржанеўская. ПРАБЛЕМА. Дзікі мак, або Гісторыя з жыцця глыбінкі


Галіна Каржанеўская

Галіна Каржанеўская. Нарадзілася на Случчыне ў сям’і аграномаў. З бацькамі пераехала ў Лагойскі раён, дзе некаторы час настаўнічала пасля заканчэння БДУ (філфак). З 1981 г. жыве ў Мінску. Працавала на рэспубліканскім тэлебачанні і ў газеце “Літаратура і мастацтва”. Паэт, крытык, драматург. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Патэлефанавала жыхарка горада Глыбокае (яна прасіла яе імя не называць) і распавяла наступную гісторыю.

На няўдобіцы бліз яе дома вырас дзікі мак, тры ўсяго калівы. І як толькі выгледзела іх пільнае міліцэйскае вока! Кветкі ж далекавата ад вуліцы.

З’яўляюцца два стражы парадку. Так і так, будзем складаць акт і штрафаваць вас. Давайце пашпарт. Яна свой пашпарт не падала, а шпурнула. Нервы якія ўжо? 76 стукнула. Рукі трасуцца, сэрца трасецца, збіралася нават “хуткую” выклікаць…

А яны пішуць і дапытваюцца, пішуць і дапытваюцца… У 15 месцах мо распісалася і так зразумела, што абышлася малой крывёю — штрафу не будзе.

А як сышлі змагары з наркатою, жанчына скеміла: ага, макі тут ні пры чым! Яны ж з мужам (царства яму Нябеснае) не раз збіралі подпісы, у турмы пісалі зняволеным. Канверт з партыйнай газеткай штомесяц прыходзіць на ягонае імя.

Канчатковае праясненне адбылося ў галаве, калі ўспомніла пра блізкія выбары. Прэзідэнцкія заўсёды пачынаюцца з таго, што выяўляюць і запалохваюць “ворагаў народа”. А яна хто для ўлады? Вораг і ёсць.

Бабуля ўсплакнула ад перанесенага стрэсу, пайшла і вырвала тыя кветкі-самасейкі. І вырашыла, што ад газеткі на ўсялякі выпадак адмовіцца. Каб не пасадзілі на старасці гадоў.


Меркаванні калумністаў могуць не супадаць з меркаваннем рэдакцыі. Запрашаем чытачоў абмяркоўваць артыкулы на форуме, прапаноўваць для ўдзелу ў праекце новых аўтараў або ўласныя матэрыялы

Оценить материал:
Средний балл - 2.85 (всего оценок: 13)
Tweet

Ваш комментарий

Регистрация

Последние Комментарии

  • Здесь перепутье, "смена вех". Мак у меня с детства не вызывал никаких, кроме как эстетических, эмоций. Красивый цветок в маленьком палисаднике моей бабушки. И спелые маковые головки я вытряхивал в ладонь, слизывал языком, да хрустел. Дети есть дети. А тут - бабах! - пограничный столб! Башку бы не расшибить. А куда девать песню у Антонова: { Маки, маки, красные маки, Горькая память Земли, Неужели вам снятся атаки, Неужели вам снятся атаки Тех, кто с этих холмов не пришли? } А куда деть моего детского Волкова, написавшего "Волшебника Изумрудного города"... (Кстати, там народцу тоже было запрещено снимать зелёные очки, - чтоб чего не увидели лишнего). Ну вот у Волкова - Лев прибалдел и заснул на маковом поле. Деталей сюжета уже не помню, но его выволокли и откачали. ==== А Есенин: О всех ушедших грезит конопляник с широким месяцем над голубым прудом... (Прошу прощения за возможную неточность цитат). Да и фамилии распространённые: Коноплёв, Конопелько и пр... Мы, отрываясь от тех корней, оказываемся в полной заднице, точно большевики: ни хрена нового не привнесли, а прошлое взорвали... Забросали гранатами. И с чем остались?
  • Каждый год, летом, в стране проводится специальный комплекс мероприятий "МАК" по выявлению и уничтожению наркосодержащих растений (мак, конопля), а путать божий дар с яичницей (в нашем случае - мак с политикой)это, извините, по меньшей мере глупо!